Jedną z najczęstszych kompozycji do tynkowania ścian i sufitów jest zaprawa cementowo-piaskowa. Skład jest bardzo prosty: woda, piasek i cement. Tynk ścienny z zaprawą cementowo-piaskową jest raczej szorstki i jest często stosowany do wyrównywania i innego pierwotnego przygotowania powierzchni do dalszego przetwarzania, na przykład mieszanek tynkowych na bazie gipsu lub naklejki do płytek. Rozwiązanie to służy również do obróbki fasad i innych ścian zewnętrznych budynków. Tynk cementowo-piaskowy nie podlega nadmiernej wilgoci, jest mocny i trwały..
Należy pamiętać, że nie dopuszcza pary wodnej. W łazience lub w kuchni doprowadzi to do powstawania kondensacji na ścianach ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami – pleśnią, grzybem i śliską wilgocią z podłogi. Problem rozwiązano przez dodatkowe leczenie środkami antyseptycznymi.
Ogromną zaletą tynku cementowo-piaskowego jest jego niekurczliwość. Objętość mieszaniny praktycznie nie zmienia się podczas suszenia, co pozwala uniknąć powstawania pęknięć na gotowej powierzchni.
Przepis na rozwiązanie i jego zastosowanie ↑
Proporcja składników zależy od marki cementu. Cement klasy 400 jest optymalny, a M200 wystarcza do pracy wewnętrznej. Miesza się go z wodą i piaskiem odpowiednio w stosunku 1: 0,5: 4.
Wszystkie elementy są ugniatane w pojemniku i zaleca się najpierw napełnić piasek. Następnie wylewa się wodę i wylewa cement na powstały roztwór. Lepiej jest stosować przesiany piasek rzeczny, który nie zawiera osadów ani gliniastych zanieczyszczeń, które mogą wpływać na jakość tynku..
Im drobniejsza frakcja piasku zastosowana do przygotowania roztworu, tym gładsza i dokładniejsza będzie powierzchnia po wyschnięciu.
Jedną z wad tynku cementowo-piaskowego jest jego duża waga, dlatego nie zaleca się nakładania na kruche podłoża, na przykład na ściany gipsowo-kartonowe. Mieszankę można ułatwić, jeśli część piasku w roztworze zostanie zastąpiona jaśniejszym wapnem. Ale należy podejść do tego ostrożnie.
Nadmiar wapna zmniejszy przyczepność roztworu do powierzchni. Konieczne jest stosowanie tylko dokładnie wygaszonego wapna, w przeciwnym razie podczas gaszenia tworzą się pęcherzyki gazu, co prowadzi do wzdęć tynku na ścianie. Wapno należy gasić w wodzie przez co najmniej dwa tygodnie..
Prawidłowo przygotowany tynk cementowo-wapienny jest praktycznie gorszy od cementowo-piaskowego pod względem wytrzymałości i trwałości, ma lepszą elastyczność, ale kosztuje nieco więcej.
Następnie należy dokładnie wymieszać roztwór i odstawić na 10-20 minut. Następnie tynk należy ponownie wymieszać i nałożyć na powierzchnię roboczą..
Optymalna grubość warstwy zaprawy na ścianie z cegły wynosi nie więcej niż 25 mm. Gdy zostanie przekroczony, tynk może tworzyć się na tynku. Przyczepność roztworu do powierzchni również się pogarsza i może zacząć się kruszyć. Zwykle ta grubość wystarcza do wyrównania ścian i przygotowania podstawy do dalszej obróbki.
Jeśli chcesz nałożyć grubszą warstwę tynku, użyj wzmocnionej siatki. Jest on układany na ścianie i służy do lepszego przylegania zaprawy do powierzchni..
Kratka będzie również wymagana ze znacznym nachyleniem ściany, którą należy wyrównać, zmieniając grubość tynku.
Ważne jest, aby stosować roztwór tylko w dodatniej temperaturze. Na zimno woda zamarza, a tynk szybko zamienia się w kamień. Jeśli nadal musisz wykonywać pracę w zimie, istnieją dodatki, które zapobiegają zamarzaniu roztworu w temperaturach do minus 20 stopni. Dostępne są również specjalne zimowe gatunki tynku. Podczas korzystania zaleca się nałożenie roztworu na ścianę przez natryskiwanie. Jego istotą jest to, że mieszanina ostro i szybko rzuca kielnią na ścianę bez wygładzania i wyrównywania szpachelką. Konieczne jest tynkowanie tak szybko, jak to możliwe “chwyciła” na powierzchni roboczej i nie miał czasu na zamrożenie.
Bardzo upalna pogoda również nie nadaje się do tynkowania. Roztwór szybko wyschnie. W takich przypadkach zaleca się okresowe podlewanie mieszaniny..
Wyróżniają się trzy metody nakładania tynku:
- proste, nie wymagające żadnej dodatkowej obróbki powierzchni;
- kompozyt, w którym nanoszenie warstwy odbywa się w co najmniej trzech etapach i obejmuje wstępną obróbkę powierzchni w celu poprawy właściwości przyczepności, bezpośrednie układanie tynku i późniejsze powlekanie. Jakość takiej powłoki jest oczywiście znacznie lepsza..
Tynkowanie kompozytowe może obejmować szereg dodatkowych kroków – instalacja sygnalizatorów, nałożenie kilku warstw za pomocą sprayu, dodatkowe zagruntowanie.
Podstawa betonowa lub ceglana musi być całkowicie sucha, w przeciwnym razie przyczepność tynku do powierzchni może być zakłócona. Zaleca się tynkować ścianę ceglaną co najmniej miesiąc po zakończeniu murowania, a betonową podstawę – trzy miesiące po wylaniu.
Instrukcja wideo na temat stosowania tynku cementowo-piaskowego:
Przy grubości warstwy 10 mm zużycie tynku wynosi co najmniej 9-10 kilogramów na 1 m2. Ale jest to przybliżona wartość. Zużycie znacznie wzrasta (czasami prawie dwukrotnie) przy dużym nachyleniu ściany lub na dobrze pochłaniającej powierzchni (na przykład, gdy ściana składa się ze starej kruszącej się cegły).
Tynkowanie jest możliwe zarówno ręcznie, jak i maszynowo..
Zaleca się malowanie lub szpachlowanie tynkowanej powierzchni dwa tygodnie po nałożeniu warstwy, układanie płytki – po 3-4 dniach.
Mix fabryczny ↑
Pomimo możliwości wykonania rozwiązania własnymi rękami, wielu producentów wytwarza gotowe mieszanki cementowo-piaskowe do gipsu. Z reguły są one lepsze niż ręcznie, ponieważ w warunkach fabrycznych ściśle przestrzega się proporcji składników, stosuje się starannie przesiany piasek i dodaje się różne komponenty, aby poprawić właściwości materiału.
Jeden z liderów w produkcji materiałów wykończeniowych, niemiecka firma Knauf, oferuje mieszanki elewacyjne Unterputz i termoizolacyjne Grünband. Są bardzo wysokiej jakości, ale także dość drogie..
Rozsądną alternatywą są produkty krajowych producentów: “Ustanowi”, “Górniczy” i “Volma”. Firmy te produkują szeroką gamę wysokiej jakości materiałów wykończeniowych, w tym mieszanki cementowo-piaskowe..
Na przykład tynk “Górniczy” Oprócz wody, piasku i cementu M500 zawiera również wapno, zestaw dodatków i włókno polipropylenowe zapobiegające pękaniu. Jest to tynk letni przeznaczony do stosowania w temperaturach powyżej +10 stopni.
Jego główne cechy:
- maksymalna grubość warstwy aplikacyjnej (bez siatki wzmacniającej) – 20 mm;
- kolor suchej mieszanki jest szary;
- zużycie mieszanki – 12 kilogramów na m2;
- zdolność tynku do utrzymania jakości na otwartym powietrzu w temperaturze 20 stopni – 90 minut;
- proporcja rozcieńczenia wodą podczas ugniatania – 0,22 litra na kilogram.
Firma “Volma” uwalnia lekką mieszankę “Warstwa wodna” z limonką.
Jej cechy:
- grubość warstwy aplikacyjnej bez zastosowania siatki wzmacniającej – do 30 mm., z siatką – do 60 mm;
- zdolność tynku do utrzymania jakości na otwartym powietrzu w temperaturze 20 stopni – 120 minut;
- zużycie mieszanki – 11-12 kilogramów;
- proporcja rozcieńczenia wodą podczas mieszania – 0,3 litra na kilogram.
Aby poprawić przyczepność do słabo chłonnych i gładkich powierzchni, takich jak beton, zaleca się wstępne zagruntowanie powierzchni podkładem. “Volma” zwalnia początkowe rozwiązanie “Kontakt” do betonowych fundamentów i “Volma Universal” do muru z cegieł silikatowych i ceramicznych.
