Zadowolony
Astilba rośnie naturalnie w lasach liściastych Ameryki Północnej i Azji Wschodniej, które charakteryzują się wilgotnym klimatem.
Astilba jest ulubionym zacienionym ogrodem, ozdobionym spektakularnymi kwiatostanami, zebranymi z wielu ażurowych kwiatów bzu, bzu, różu i śnieżnobiałych odcieni.
Roślina ma wyprostowane cienkie łodygi, których wysokość, w zależności od gatunku, może osiągnąć półtora metra i więcej.
Drzewny kłącze rośliny co roku tworzy nowe pąki, z których łodygi wyrastają na wiosnę i umierają wraz z nadejściem chłodu. Roczny wzrost samego kłącza wynosi około 5 cm, a jesienią za każdym razem, gdy korzenie, które rozwinęły się latem i odsłaniają się, są posypywane żyzną glebą.
Wieloletnie łodygi ozdobione są eleganckim cirrus, wyciętymi lub długolistnymi liśćmi o ciemnozielonym kolorze. A wierzchołkowe kwiatostany w kształcie piramidy, paniki lub romboidu dopełniają obraz, ciesząc kwitnienie w sezonie przez 25-40 dni. Po kwitnieniu kwiaty zebrane w wiechy tworzą skrzynie z owocami wypełnione małymi nasionami..
Astilbe w projektowaniu ogrodu
Astilba jest stosowana w projektowaniu krajobrazu od początku XX wieku. Ze względu na różnorodność kształtów i bogatą paletę kwiatostanów projektanci wykorzystują ją do realizacji najodważniejszych pomysłów.
Krzewy Astilbe wyglądają odpowiednio na tle malowniczych alpejskich wzgórz lub grupowych nasadzeń drzew iglastych z ich bogato zielonymi liśćmi iglastymi
Ogrodnictwo z astilbe jest często uwzględnione w projektowaniu sztucznych stawów, sadząc bylinę jako ramę dla źródła. Dzwony, geyhera, liliowce mogą być godnym dodatkiem do malowniczego zakątka.
Harmonijnie wygląda również w kompozycjach kwiatowych. Możesz uzyskać dobre sąsiedztwo, sadząc paprocie kochające cień i gospodarze obok astilbe. Odmiany karłowate tej kwitnącej byliny są prawdziwą ozdobą małego, zacienionego ogrodu kwiatowego. Wiosną, podczas gdy astilbe jeszcze nie zakwitło liśćmi, pusta przestrzeń wokół niego w ogrodzie kwiatowym może być wypełniona miniaturowymi krokusami i przebiśniegami.
Rośliny o dużych, gęstych liściach pomagają zrównoważyć ażurowe liście bylin: hosta, rogers, kadzidło, mankiet, kupiony, konwalie, ciemiernik
Jednym z powodów popularności astilbe jest jego zdolność do radzenia sobie w cieniu drzew. Czując się komfortowo nawet w cieniu, nie przestaje zachwycać się kolorowym kwitnieniem. Po cięciu wykwintne kwiatostany astilbe są używane do układania bukietów i tworzenia kompozycji kwiatowych.
Popularne odmiany astilbe
W ogrodnictwie dekoracyjnym istnieje około dwustu odmian astilbe, stworzonych na podstawie kilkunastu gatunków. Najpopularniejsze grupy hybrydowe to: japońska astilba, Arends, liść i chiński.
Japonica hybrida
Hybrydy japońskiej astilbe mają wysokość 40-80 cm, a łodygi zdobią liście z wyraźnym ornamentem, którego kolor waha się od jasnozielonego do czerwonawo-brązowego. Gęste kwiatostany o romboidalnym kształcie są pomalowane w odcieniach malin, czerwieni i bieli..
Najbardziej znane odmiany: «Montgomery» z bordowymi kwiatostanami, «Rheinland» z wiechami różowego odcienia łososia, «Deutschland» białe zwiewne kwiatostany
Gęste kwiatostany roślin z tej grupy kwitną znacznie wcześniej niż inne odmiany. Nawet po wyschnięciu zachowują swój efekt dekoracyjny, dekorując ogród kwiatowy do zimy.
Arendsii hybrida
Gatunek został nazwany na cześć hodowcy G. Arendsa i jest reprezentowany przez 40 odmian. Wysokość średnich roślin osiąga 0,6-1 m. Łodygi są ozdobione ciemnozielonymi liśćmi z bordowym obramowaniem, o kulistym lub stożkowym kształcie i spektakularnymi kwiatostanami kremowych, żółtych i różowych odcieni.
Najbardziej dekoracyjne odmiany to: «Boogie Woogie» z różowymi kwiatostanami w kształcie rombu, «Gloria» z ażurowymi liśćmi i puszystymi różowymi wiechami, bylina karłowata «Liliput» z kwiatostanami o różowo-łososiowym odcieniu
Stilbe simplicifolia
Liść astilbe nie toleruje suchego klimatu. Wyróżnia się jasnozielonymi niepodzielnymi liśćmi o błyszczącej powierzchni i niezwykłymi piramidalnymi kwiatostanami przypominającymi opadające wiechy.
Najpiękniejsze odmiany tej grupy: «Brązowy elegans» z delikatnymi kwiatostanami z brązu, «Straussenfeder» z jasnymi koralowymi kwiatami, «Praecox alba» z bujną bielą «świece»
Astilbe chinensis
Astilbe chińskie ma potężne kłącza, które w miarę wzrostu wypierają sąsiednie rośliny. Wieloletnie łodygi, których wysokość nie przekracza 110 cm, ozdobione są ażurowymi liśćmi otoczonymi cienkimi złotymi włoskami i gęstymi kwiatostanami białych, liliowych i różowych kwiatów.
Uważa się najpiękniejsze odmiany: «Wizja na czerwono» z brązowymi zielonymi liśćmi i liliowo-czerwonymi kwiatami, «Wizja w kolorze różowym» z niebiesko-zielonymi liśćmi i jasnoróżowymi wiechami, «Purpurlanze» z fioletowymi kwiatami na czerwonawych łodygach
Aby ozdobić obszary podmiejskie, lepiej wybrać średnie odmiany kultury. Są bardziej odporne na niekorzystne warunki klimatyczne..
Liczne odmiany kulturowe są warunkowo podzielone na:
- Karzeł – do 30 cm wysokości.
- Niewymiarowe – do 60 cm.
- Średniej wielkości – do 90 cm.
- Wysoki – do półtora metra.
Różne odmiany tego byliny różnią się pod względem kwitnienia: wczesne kwitną już na początku czerwca, mieszańce średniego wzrostu dają jasne akcenty w środku lata, a późne kwitnienie ozdabia ogród różnorodnymi «pochodnie» bliżej końca sezonu.
Wieloletnie metody rozmnażania
W jednym miejscu krzew może dorastać do pięciu lat, po czym należy go odmłodzić. Rośliny wieloletnie rozmnaża się zarówno wczesną wiosną, jak i późną jesienią, wykorzystując do tego metodę wegetatywną lub nasienną..
Metoda nr 1 – wegetatywna
Ta metoda polega na podzieleniu kłącza na 2-3 części, z których każda ma wyblakłą łodygę ze śpiącym pąkiem. Podczas rozmnażania wegetatywnego astilbe można sadzić w dowolnym momencie. Najważniejsze jest zapewnienie wystarczającej wilgoci w pierwszych dniach po przeszczepie.
Krzewy również dobrze się ukorzeniają podczas kwitnienia, z zastrzeżeniem tego samego reżimu wilgotności.
W metodzie wegetatywnej zwiędły kłącza wykopuje się z ziemi, myje w wodzie i kroi na kilka sekcji za pomocą sekatora lub łopaty
Kłącze należy podzielić, tak aby na każdej odciętej działce u podstawy znajdowały się 2-3 zastępcze pąki, z których następnie wychodzą młode pędy.
Wielkość działki nie jest znacząca, wystarczy, a działka kłącza ma długość 3-5 cm, sadzi się je w odległości 30 cm od siebie. Już w następnym sezonie posadzone działki aktywnie rosną i rozpuszczają bujne wiechy.
Metoda nr 2 – nasiona
Ta metoda jest dość pracochłonna, ale pozwala wykazać nowy wzrost. Zbierz nasiona roślin na początku września, ostrożnie odcinając kwiatostany za pomocą pudełek. Układa się je na papierze i pozostawia w ciepłym miejscu na dwa tygodnie. Aby uzyskać najmniejszy groszek, wystarczy potrząsnąć suszonymi wiechami. Zebrane nasiona umieszcza się w torbie i pozostawia do wiosny..
Podczas uprawy astilbe z nasion materiał do sadzenia wysiewa się w lutym – marcu w pojemnikach wypełnionych mieszaniną torfu i piasku, przyjmowanych w stosunku 3: 1.
Nasiona Astilbe są bardzo małe i kiełkują raczej powoli, dlatego zaleca się, aby je najpierw rozwarstwić
Nasiona są rozrzucone na powierzchni wilgotnej gleby i pokryte szklaną lub plastikową folią. Na tym etapie ważne jest przestrzeganie reżimu wilgotności, nie dopuszczając do wyschnięcia gleby. Niektórzy ogrodnicy zalecają używanie «śnieg» z zamrażarki, która stopniowo zwilży glebę podczas topnienia.
Pierwsze pędy pojawiają się po 3-4 tygodniach, ale dopiero pod koniec sezonu tworzą małe rozety liści. Delikatne sadzonki wodne powinny być bardzo ostrożne, kierując cienkie strumienie wody pod korzeń.
Jeśli młode krzewy w szklarni nie zatłoczą się, nie można im przeszkadzać do następnej wiosny. Krzewy wyhodowane z nasion zachwycą kwitnienie w trzecim roku sadzenia.
Zasady lądowania Astilba
Ta roślina najlepiej rośnie na luźnych i lekko kwaśnych glebach. Możliwe jest obniżenie kwasowości do wymaganego poziomu w zakresie 5,5-6,5 pH poprzez dodanie popiołu drzewnego lub mąki dolomitowej podczas kopania.
Astilba preferuje zacienione obszary znajdujące się w niewielkiej odległości od rozprzestrzeniających się koron drzew. Najlepszą opcją jest rzadki cień..
Wybierając miejsce, powinieneś skupić się na czasie kwitnienia. Wczesne i późne odmiany można umieszczać zarówno na otwartych przestrzeniach, jak i w półcieniu. Lepiej jest sadzić rośliny średnio kwitnące w zacienionych rogach, ponieważ palące lipcowe słońce znacznie skraca czas ich kwitnienia.
Rośliny wieloletnie należy umieścić w taki sposób, aby w całej swojej okazałości pojawiały się nie tylko ażurowe kwiatostany, ale wdzięczne liście otwarte dla oka
Astilbe z natury kochają wilgoć. Większość odmian czuje się komfortowo na glebach podmokłych, spokojnie przenosząc stagnację wody.
Lądowisko jest w połowie wypełnione humusem, który jest dokładnie wymieszany z glebą. Przydatne będzie również wprowadzenie nawozów organicznych, biorąc je w ilości 2 wiader obornika na 1 m2. nawozy Wzbogacona gleba jest podlewana. Po odczekaniu, aż całkowicie się wchłonie, sadzą roślinę i posypują ją ziemią, tak aby grubość warstwy nad zastępującymi pąkami wynosiła około 4 cm. Gleba wokół łodygi jest zagęszczana i, aby wykluczyć tworzenie się nisz powietrznych w glebie, jest ponownie nawadniana..
Wskazówki i porady dotyczące pielęgnacji
Aby zminimalizować opiekę nad tą kwitnącą rośliną, wystarczy przestrzegać kilku prostych zaleceń:
- W okresie wegetacyjnym należy karmić złożonymi nawozami. Podczas kopania na wiosnę możliwe jest zapewnienie warstwy korzeniowej gleby niezbędnej ilości azotu, potasu i fosforu, osadzając się w ilości 30 g / m2. W połowie lipca są karmione azotanem potasu (2 łyżki stołowe na 10 litrów wody) i ostatnim górnym opatrunkiem po kwitnieniu superfosforanem, rozprowadzając go 20 g na krzak.
- Przeprowadzaj nawadnianie w odpowiednim czasie. Roślina kochająca wilgoć nie toleruje długotrwałej suszy. W gorące letnie dni należy go podlewać maksymalnie dwa razy dziennie. Kultura szczególnie potrzebuje lepszego podlewania podczas tworzenia kwiatostanów. Lepiej podlewać astilba wczesnym rankiem i po zachodzie słońca.
- Ściółkę gleby. Ściółkowanie zasadzonej kory drzewnej lub wiórów pomoże zachować luźność gleby i zmniejszyć utratę wilgoci. Chochoł zapobiegnie przegrzaniu ziemi latem i zamarzaniu korzeni w miesiącach zimowych.
- Co pięć lat odmładzaj krzew. Zdolność kłączy roślinnych do szybkiego zwiększania masy wymaga okresowego odmładzania krzewu. Pod koniec każdego sezonu gołe kłącza należy posypać świeżą ziemią. W przeciwnym razie młode pędy wypukłe starymi korzeniami stają się nagie i suche, co z kolei negatywnie wpływa na jakość i czas kwitnienia.
- Zwalczaj szkodniki. Nicienie i gnuśne monety są głównymi szkodnikami rośliny. Wpływają na liście i kłącza rośliny, wywołując jej więdnięcie i śmierć. Nicień możesz pozbyć się tylko poprzez całkowite zniszczenie dotkniętego okazu. Grosze są trochę łatwiejsze. Jej larwy można próbować zniszczyć mechanicznie, nie uszkadzając korzeni i łodyg lub stosując chemię ogrodową: powiernik, actara, karbofos.
- Po kwitnieniu przytnij szypułki. Jednak niektórzy ogrodnicy pozostawiają nieobcięte łodygi suszonych kwiatów, aby ozdabiali wiosenny ogród tak długo, jak to możliwe.
- Przykryj roślinę na zimę. Zimą z niewielkim śniegiem większość odmian tego kwitnącego plonu marznie. Aby temu zapobiec przed nadejściem zimnej pogody, łodygi są cięte do poziomu gruntu, ściółkowane nagie korzenie torfem i pokryte świerkiem.
W przyszłości silniejsza roślina samodzielnie przeprowadzi kontrolę chwastów – jej potężne korzenie doskonale to sprawdzają..
Pielenie tego kochającego wilgoć piękna jest konieczne tylko na początku jego wzrostu na etapie zwiększania kłącza i zielonej masy
Na koniec proponujemy obejrzenie ciekawego filmu o jesiennym przycinaniu astilbe:
