Niezwykłe rzeczy przez cały czas przyciągały ludzi. A jeśli żywe drzewa przybierają niesamowite formy, nikt nie przejdzie obok takiego piękna obojętnie. Jednym z trendów biżuterii w sztuce krajobrazu jest arbosculpture – rosnące drzewa w postaci foteli, geometryczne kształty, ozdobne ozdoby, a nawet ludzie. Ale nie myl arbosculpture z topiary i bonsai. Są to trzy różne techniki i jaka jest między nimi różnica – przyjrzymy się konkretnym przykładom. Ponadto najprostsze formy arbosculpture mogą być tworzone przez każdego letniego mieszkańca, który ma cierpliwość i cierpliwość do formowania, szczepienia i dbania o swoje rzeźbiarskie drzewa.
Zadowolony
Arbosculpture nie jest nowym kierunkiem. Został wynaleziony w drugiej połowie XIX wieku w Ameryce. Ale do tego czasu drzewa uprawiane techniką arbosculpture są rzadkie w Europie, a nawet w krajach byłego Związku Radzieckiego są uważane za egzotyczne. Więc jeśli chcesz zaskoczyć wszystkich swoich znajomych i przyjaciół, spróbuj stworzyć przynajmniej jedno drzewo w tej technice.
Na tak oryginalnym fotelu nie tylko goście będą chcieli usiąść, ale także własne dzieci, które uczynią go głównym przedmiotem gier
Istotą arbosculpture jest nadanie jej dziwnych kształtów podczas procesu uprawy rośliny poprzez zakrzywienie pnia, utworzenie gałęzi i, w razie potrzeby, szczepienie. Na pierwszy rzut oka technika wygląda jak bonsai, w której są również zakrzywione pnie. Ale bonsai to sztuka uprawy miniaturowych drzew z pełnym zachowaniem znaków dużego. A w arbotekhnika specjalnie zginaj roślinę, nadając jej nienaturalny kształt.
Można nadać kulturom różne formy przy użyciu techniki topiary. Ale w tym przypadku oryginalne formy i liczby są uzyskiwane dzięki ciągłemu ścinaniu liści i cienkich gałązek. A w arbosculpture liście nie dotykają się. Zadaniem ogrodnika jest przekształcenie kształtu pnia, zgięcie szkieletu, aż będzie miał czas na zbliznienie. Co więcej, można eksperymentować nie z jedną sadzonką, ale połączyć w jednym zestawie 3,4 lub więcej drzew. Ich pnie są połączone za pomocą szczepienia, a same drzewa leczą rany, ściśle rosnąc względem siebie i tworząc blizny-narośla na skrzyżowaniu.
Szczepienia stosuje się przy tworzeniu rzeźbiarskiej kompozycji kilku drzew, a kształt jednej rośliny zmienia się poprzez zginanie pnia i gałęzi
Jakie drzewa nadają się do arbosculpture?
Aby drzewo stale znosiło wszystkie problemy, na które narażony jest jego właściciel, należy je najpierw dostosować do klimatu tego obszaru. Tak więc z najzwyklejszych brzóz, jarzębiny, klonu i czeremchy najłatwiej jest stworzyć rzeźbiarskie arcydzieła. Owoce również dobrze znoszą pleśń, ale zaczną przynosić plony nieco później niż zwykle: nie za 4-5 lat (jabłoń), ale do 7 roku życia.
Lepiej zacząć opanowywać nową technikę z wierzbą lub śliwką. Oba rosną szybko, dobrze się zakorzeniają i nie wymagają specjalnej opieki. Jeśli kupisz drzewo w pokoju dziecinnym, musisz natychmiast dowiedzieć się, z których krawędzi zostało przyniesione. Lepiej, żeby był uprawiany na ziemiach krajowych..
Pełną listę drzew, które łatwo wyginać, można znaleźć w encyklopediach bonsai, ponieważ technika ta zyskała znacznie większą popularność, a zatem jest bardziej rozpowszechniana w Internecie. To prawda, zwróć uwagę na fakt, że drzewa są potrzebne do arbosculpture, podczas gdy nisko rosnące krzewy również eksponują bonsai.
Możesz stworzyć taki stół z dowolnego dużego drzewa, takiego jak lipa, klon, a nawet rośliny owocowe, zaszczepione na podkładkach karłowatych
Od czego zacząć: najprostsze formularze
Najprostsza wersja arbosculpture to drzewo, którego pień jest zakrzywiony w zygzakowaty wzór. Aby uzyskać taki cud, musisz:
- Kup drzewko z elastycznym bagażnikiem. (Sprawdź w momencie zakupu, lekko przesuwając pień na boki. Jeśli pień ma czas na oznaczenie – poszukaj młodszej sadzonki).
- Sadzić roślinę nie pionowo, ale pod pewnym kątem (do 30 stopni), aby była już ukorzeniona za pomocą zgięcia.
- Spróbuj przechylić koronę drzewa i znajdź miejsce, w którym najlepiej ją wygiąć. Najczęściej to miejsce znajduje się w górnej, najmłodszej części pnia.
- Wytnij wszystkie gałęzie poniżej punktu zgięcia w pierścień (tuż obok pnia, bez pniaków).
- Z dwóch pałek przewróć wspornik w kształcie krzyża, tak aby był o 10-20 cm wyższy niż sadzonka, a punkt przecięcia patyków opada 1/3 górnej części podpory.
- Wykop wspornik w ziemię, aby pień znalazł się w przybliżeniu pośrodku między drążkami.
- Przywiąż sadzonkę do jednego kija, zaczynając od punktu zgięcia rośliny i do połowy pozostałej części. Zegnij resztę końcówki w przeciwnym kierunku i przywiąż ją do drugiego drążka, który przechodzi pod kątem do pierwszego.
- Jeśli roślina jest za mała, zegnij ją tylko w jednym miejscu i poczekaj kilka miesięcy, aż wyrosnie w tym stanie, aby móc powtórzyć zgięcie.
Możesz zginać pnie tylko wiosną i latem, gdy na drzewie zacznie się przepływ soku. Do tego momentu sadzonka nie jest elastyczna i może przechylić się po przechyleniu..
Kąt zgięcia pnia można zmieniać za pomocą wspornika w kształcie krzyża, popychając jego części dalej lub bliżej, aż drzewo zostanie przymocowane
Wszystkie gałęzie szkieletowe znajdujące się powyżej pierwszego zakrętu pnia muszą również zostać uformowane. Aby to zrobić, na drzewie pozostawia się najsilniejsze gałęzie i nadaje im kąt nachylenia, zawieszając ciężarki na końcach. Jeśli potrzebujesz ściśle poziomej linii lub dokładnie określonego kierunku, poziome pręty są przybijane do głównego wspornika w punktach, w których gałąź odchodzi od pnia, a środek i krawędź gałęzi są z nimi związane.
Gdy zobaczysz, że pień i gałęzie są zgrubne, solidne, możesz usunąć ramę nośną. Wygięcia tułowia można tworzyć w dowolny sposób, zmieniając podpory na wyższe.
Wazony rzeźbione z drzew owocowych
Aby drzewa owocowe pasowały do krajobrazu, możesz poprawić ich kształt, tworząc z pnia wazon, kwiatek, kielich, spiralę itp. W tej formie będą ozdobne o każdej porze roku. Wykonanie rzeźbiarskiego arcydzieła nie jest trudne, ale przez kilka sezonów będziesz musiał utworzyć koronę.
Krok 1. Utwórz szkielet
Pierwszą rzeczą, o której myślą, jest kształt drzewa. Zalecamy zacząć od wazonu. Aby to zrobić, przyspawaj metalową ramę w kształcie wazonu o wysokości i szerokości nie większej niż 2 metry i zainstaluj ją w miejscu, w którym będzie rosło drzewo. Rama jest pierścieniem o średnicy metra od dołu, z którego wychodzą metalowe zakrzywione szpilki (6-10 sztuk), imitujące kształt wazonu.
Z góry wszystkie szpilki są spawane razem za pomocą innego metalowego pierścienia o średnicy do 2 metrów. Należy go dokładnie zainstalować, aby rama nie zmrużyła się ani nie osła z czasem.
Jeśli rama miski ma szerokość większą niż 2 metry, zaleca się włożenie pierścienia nośnego na środku, aby konstrukcja zachowała swój kształt
Etap 2. Sadzenie sadzonki
Porządek pracy:
- W środku dolnego pierścienia ramy sadzone jest drzewo. Należy to zrobić jesienią, aby roślina zapuściła korzenie wiosną.
- Sadzonka powinna być roczna i szczepiona na stadzie karłowatym.
- Wczesną wiosną odetnij cały wierzchołek sadzonki, pozostawiając tylko 30 cm pnia.
- Pozbawiony centralnego przewodnika, czyli wierzchołka drzewa, da wzrost pędów bocznych. Z nich pozostały tylko górne, których liczba powinna być równa połowie liczby metalowych szpilek ramy. Jeśli masz wazon z 10 twarzami, zostaw 5 gałęzi, jeśli z 6 – 3. Dają one możliwość swobodnego wzrostu.
- Pozostałe gałęzie są cięte w pierścień.
- Przez całe następne lata monitorują wzrost głównych pędów wierzchołkowych. Aby gałęzie miały tę samą grubość, możesz dostosować moc, przechylając je w różnych kierunkach. Jeśli pęd jest kruchy, wyprostuj go możliwie jak najbardziej pionowo i przymocuj do ramy. Jeśli wyróżnia się zbyt grubo od reszty – pochyl się poziomo, aby zatrzymać ruch soków.
Etap 3. Formowanie podstawy drewnianej misy
Pozbawiony centralnego przewodnika, czyli wierzchołka drzewa, da wzrost pędów bocznych. Z nich pozostały tylko górne, których liczba powinna być równa połowie liczby metalowych szpilek ramy. Jeśli masz wazon z 10 twarzami, zostaw 5 gałęzi, jeśli z 6 – 3. Dają one możliwość swobodnego wzrostu. Pozostałe gałęzie są cięte w pierścień.
Przez całe następne lata monitorują wzrost głównych pędów wierzchołkowych. Aby gałęzie miały tę samą grubość, możesz dostosować moc, przechylając je w różnych kierunkach. Jeśli pęd jest kruchy, wyprostuj go możliwie jak najbardziej pionowo i przymocuj do ramy. Jeśli wyróżnia się zbyt grubo od reszty – pochyl się poziomo, aby zatrzymać ruch soków.
Aby wyraźnie prześledzić piękny kształt pnia, wszystkie pędy boczne należy usunąć w odpowiednim czasie, pozostawiając łodygę całkowicie czystą, pozbawioną gałęzi
Krok 4. Tworzenie szkieletu z gałęzi
W ciągu roku szkieletowe gałęzie wierzchołkowe stają się silniejsze, więc na wiosnę są głęboko przycinane, pozostawiając tylko niewielką część z dwoma pąkami. Reszta zostanie usunięta.
Z dwóch pąków wyrosną nowe pędy, które staną się powierzchniami miski. Każde zdjęcie w miarę wzrostu jest przymocowane do sworzni ramy, aby nadać mu ścisłą pozycję pionową. Musisz tylko śledzić rozwój drzewa, wyciąć pędy boczne na głównych gałęziach szkieletu. Pozostaw na każdym drewnie “aspekty” 3-4 pędy, odcinając ich wierzchołki do poziomu drugiego od początku liścia. Zaczną się na nich tworzyć pąki owocowe, a wraz z upływem czasu twój wazon będzie pokryty soczystymi owocami.
Kiedy główne gałęzie dotrą do górnych punktów ramy nośnej i staną się lite, możesz usunąć metalową konstrukcję. Odtąd samo drzewo zachowa określony kształt, a Ty po prostu trzeba przerzedzić dodatkowe pędy i powstrzymać wzrost wierzchołków, aby efekt rzeźbiarski nie został utracony.
Struktury wielo-drzewne
Tworzenie kompozycji rzeźbiarskich z kilku drzew jest dość proste. Na przykład spirala o oszałamiającym pięknie może zostać utworzona z 4 wierzb lub brzóz. Odbywa się to po prostu:
- Rama do gotowania. Konieczne jest przyspawanie metalowej ramy w kształcie walca. Cylinder składa się z tych samych pierścieni dolnej i górnej (do 2 metrów średnicy) i czterech kołków między nimi. Kołki powinny być przyspawane w tej samej odległości od siebie. Następnie gruby drut owija się wokół szpilek, zaczynając od dołu i nawijając go na ramę za pomocą spirali pod kątem 40-45 stopni. Odległość między pierścieniami spiralnymi wynosi 35-40 cm.
- Sadzimy i ścinamy drzewa. Następnie sadzi się 4 roczne drzewa na zewnątrz konstrukcji w punktach, w których sworznie wspierające wychodzą na ramę. Pnie są przymocowane do szpilek, dzięki czemu rozwijają się ściśle w pionie. Gałęzie szkieletu pozostawiają tylko te, które znajdują się na poziomie przechodzącej spirali i przywiązują je do drutu. Resztę usuwa się na pierścień. Na pniu o wysokości 2 metrów każdy powinien otrzymać około 5 gałęzi. W jakim kierunku je skierować – szukaj elastyczności ucieczki. Tam, gdzie on sam opiera się łatwiej, tam i naprawić. Stopniowo gałęzie owijają się wokół spiralnej drutu, a za 2-3 lata staną się lignifikowane. Usuń pędy odchodzące z tych gałęzi, aby nie osłabiły wzrostu głównych gałęzi.
Kiedy cała spirala jest zamknięta przez gałęzie, a stają się one grube, drut jest usuwany, a rama jest rozbierana. Powstała drzewna spirala z pewnością wyróżnia się w krajobrazie, powodując między innymi zazdrość.
Dolny pierścień nośny ramy nie może być wykonany, jeśli boczne bolce zostaną wbite głęboko w ziemię, aby mocno się trzymały
Jak zrozumiałeś z instrukcji, zostanie rzeźbiarzem we własnym ogrodzie jest bardzo proste: wystarczy mieć pragnienie i dobrego spawacza, który stworzy ramy nośne.
