Zadowolony
Po zakupie przyjaznych dla klimatu urządzeń gospodarstwa domowego, takich jak klimatyzacja, pojawia się pytanie, jak prawidłowo je zainstalować. Możesz skontaktować się z firmą z wysoce profesjonalnymi specjalistami, którzy szybko i łatwo wykonają tę pracę, ale zajmie to dość dużą kwotę pieniędzy. Aby zaoszczędzić środki budżetowe, możesz samodzielnie zainstalować klimatyzator. Do samodzielnego montażu klimatyzatora należy podejść ostrożnie i poprawnie, przestrzegając wszystkich funkcji instalacji.
Niezbędne narzędzia do pracy ↑
Podczas samodzielnego instalowania klimatyzatora musisz mieć narzędzia:
- Młotek z kompletem dłut (konieczny do wykonania otworu w ścianie głównej o średnicy 100 mm)
- Detektor zbrojenia (niezbędny w celu wykluczenia niepotrzebnego marnowania czasu na nowy otwór, który będzie musiał zostać wykonany, jeśli wzmocnienie jest obecne w betonowej ścianie)
- Nożyce do cięcia rur (jeśli przecinasz rury freonu zwykłą piłą do metalu, pojawią się okruchy miedzi, co doprowadzi do wadliwego działania sprężarki klimatyzacji)
- Rozwiertak (skrobak, fazowanie) (za pomocą tego narzędzia końce rur są czyszczone)
- Pompa ręczna na rower (niezbędna do sprawdzenia poziomu szczelności układu)
- Wskaźnik fazy, tester (do pracy z energią elektryczną)
- Pompa próżniowa (przed napełnieniem układu należy go opróżnić)
- Wiertarka elektryczna (do wiercenia niezbędnych otworów)
- Poziom (do równego umieszczenia na ścianie)
- Rozdzielacz manometryczny
- Narzędzia ręczne (śrubokręt, młotek, szczypce)
Funkcje lokalizacji klimatyzatora ↑
Przed wybraniem miejsca, w którym zostanie zainstalowany klimatyzator, należy wziąć pod uwagę niektóre funkcje: zarówno jednostka zewnętrzna, jak i jednostka wewnętrzna klimatyzatora muszą być umieszczone w taki sposób, aby były łatwo dostępne. Jest to konieczne, aby w razie potrzeby bez trudności przeprowadzić prace w linii związane z czyszczeniem, wymianą filtrów.
Konieczne jest również, aby nie było dużej odległości między zewnętrzną częścią blokową klimatyzatora a jego częścią wewnętrzną. Pomoże to w oszczędzaniu materiałów eksploatacyjnych, zwiększeniu wydajności całego systemu. Nie zaleca się instalowania wewnętrznej części systemu nad wysokimi meblami, szafkami, należy również obserwować odległość umieszczenia od ścian, sufitu (co najmniej 15 cm). Takie położenie zmniejszy wydajność klimatyzatora, ponieważ meble zablokują przepływ schłodzonego powietrza.
Aby uniknąć możliwych nieporozumień w przyszłości (hałas wentylatora, ociekający kondensat), wskazane jest koordynowanie instalacji klimatyzatora z sąsiadami.
Wybierając miejsce do zainstalowania klimatyzatora w mieszkaniu, należy zwrócić uwagę na fakt, że w przyszłości przepływ zimnego powietrza nie spowoduje dyskomfortu dla osób przebywających w pokoju.
Po wybraniu niezbędnego narzędzia i określeniu położenia klimatyzatora możesz przystąpić do jego instalacji.
Funkcje montowania ↑
Instalowanie klimatyzatora dzieli się na etapy:
- Montaż jednostki wewnętrznej systemu
- Montaż zewnętrznej jednostki systemowej
- Wiercenie otworów w ścianie
- Układanie, łączenie łączących elementów konstrukcyjnych
- Ewakuacja konturu
- Podłączanie klimatyzatora do sieci
- Uruchomienie systemu
Scena 1. Montaż jednostki wewnętrznej klimatyzatora. Wewnętrzna część systemu jest przymocowana do specjalnej płyty, która jest w komplecie z klimatyzacją. Aby zapobiec wyciekaniu kondensatu, aby zapewnić prawidłowe, niezawodne działanie jednostki wewnętrznej, płyta musi być dokładnie zamocowana. Aby zmierzyć i oznaczyć najdokładniejsze wymiary poziome, konieczne jest użycie poziomu konstrukcyjnego. Po zaznaczeniu miejsc wiercone są w nich otwory za pomocą stempla, w który wkładane są kołki. Ponadto, wkręcając go w kołki, montowana jest płyta, na której jest zainstalowana jednostka wewnętrzna systemu.
Etap 2. Montaż jednostki zewnętrznej systemu. Przed montażem zewnętrznej jednostki klimatyzacyjnej wsporniki są instalowane na zewnętrznej ścianie budynku (głównie od strony okna lub pod nim, w celu wygodnej konserwacji), na której jednostka będzie zawieszona. Aby proces dmuchania był wystarczająco skuteczny, odcinek od ściany do bloku powinien wynosić co najmniej 10 cm. Jeśli nie można zainstalować wsporników z okna, musisz skorzystać z usług platformy powietrznej (można wynająć) lub wspinaczy.
Etapy 3, 4, 5. Za pomocą dziurkacza z dyszą o średnicy 4-5 cm w ścianie wierci się specjalny otwór, przez który przejdzie komunikacja. Jeśli rura drenażowa zostanie umieszczona w przejściu między blokami w celu odprowadzenia kondensatu, wówczas otwór ten należy wykonać pod pewnym kątem 5-10 stopni na zewnątrz. Zaleca się, aby część kanału od jednostki wewnętrznej do punktu wejścia do ściany była ukryta. Podczas procesu bramkowania powstaje dużo pyłu, jeśli pomieszczenie jest po remoncie, zaleca się ułożenie kanału komunikacyjnego na zewnątrz i zamknięcie ozdobną pokrywą.
Miedziane rury freonowe, przewody zasilania elektrycznego, elementy sterujące systemu i rura drenażowa przechodzą przez komunikacyjny kanał międzyblokowy (rura drenażowa (zgodnie z przepisami płyn kondensacyjny z jednostki wewnętrznej musi zostać odprowadzony do kanału ściekowego, ale czasami jest usuwany). W zależności od całkowitej długości kanału określa się długość rur i okablowania (konieczne jest wykonanie małego marginesu 35-50 cm).
Podczas cięcia rur miedzianych stosuje się specjalne nożyczki (użycie piły do metalu, szlifierki jest wykluczone, aby uniknąć tworzenia się trocin, które mogą uszkodzić klimatyzator). Przed montażem rurociągi są owijane specjalną osłoną termoizolacyjną. Aby zapobiec przedostawaniu się zanieczyszczeń do rurociągu, jest on zamknięty plastikowymi zatyczkami. Wszystkie elementy składowe kanału komunikacyjnego są starannie złożone razem, nawinięte taśmą winylową. Następnie cała struktura jest instalowana na miejscu.
Po instalacji komunikacji między jednostkami zewnętrzną i wewnętrzną przewody i linie freonowe są połączone. Instrukcje dołączone do klimatyzatora opisują szczegółowy schemat podłączenia przewodów elektrycznych (podczas pracy należy go ściśle przestrzegać).
Rozmiary rurek są dostosowywane, a ich wymagana długość jest odcinana, wszystkie zadziory są usuwane (za pomocą przykładu faksu usuwane). Nakrętki są wstępnie podgrzewane, każda krawędź rur jest rozszerzana przez walcowanie. Następnie krawędzie są łączone z łącznikami zewnętrznych, wewnętrznych bloków, nakrętki są mocno dokręcane specjalnym kluczem dynamometrycznym.
Następnie sprawdzana jest szczelność kanału, całe powietrze i ciecz są usuwane z niego za pomocą specjalnej pompy próżniowej (pompa próżniowa jest podłączona do części serwisowej jednostki zewnętrznej przez kolektor manometryczny, wypompowuje powietrze i wytwarza próżnię). Czas trwania procesu ewakuacji zależy od objętości obwodu (około 20 minut).
W ciągu 30 minut po wyłączeniu pompy należy obserwować ciśnienie (jeśli strzałka nie odbiega w monometrze, oznacza to, że system jest szczelny). Szczelność jest dokładnie sprawdzana i dopiero po tym procesie krany jednostki zewnętrznej otwierają się, obwód jest wypełniony czynnikiem chłodniczym (freonem).
Po złożeniu układu, napełnieniu go freonem, układ podzielony jest podłączony do energii elektrycznej i sprawdza się jego działanie.
Funkcje instalacji klimatyzatora okiennego ↑
Klimatyzacja typu okiennego jest znacznie łatwiejsza do zainstalowania niż jakikolwiek konwencjonalny system split.
Zalecenia dotyczące montażu klimatyzatora okiennego ↑
1 zalecenie. Lokalizacja jest ustalona. Rama okna i ściana, na której zostanie umieszczony klimatyzator okienny, muszą być wystarczająco mocne i niezawodne. Jeśli rama i ściana są mocne, wówczas wsporniki mocujące są instalowane za pomocą śrub kotwiących.
2 rekomendacje. Konieczne jest staranne rozważenie przepływu kondensatu, który powstanie w wyniku długotrwałej pracy urządzenia. Aby ciecz kondensatu mogła spływać prawidłowo i bez przeszkód, klimatyzator jest ustawiony tak, aby jego plecy były odchylone o 1 cm w dół. Aby zapobiec spływaniu kondensatu do urządzenia, podczas instalacji należy ściśle przestrzegać równowagi między prawą i lewą stroną.
3 zalecenie. Nie zaleca się umieszczania sprzętu w miejscu, w którym padnie na niego bezpośrednie światło słoneczne..
4 rekomendacje. Zewnętrzna część klimatyzatora okiennego musi wystawać co najmniej 25 cm na ulicę.
5 rekomendacji. Klimatyzacja powinna znajdować się obok prądu. Eliminuje stosowanie noży, przedłużaczy.
6 rekomendacji. Aby zapewnić dobrą cyrkulację powietrza i dobrą wydajność chłodzenia, zewnętrzną część klimatyzatora należy umieścić w odległości 50 cm od przeszkody (ściany).
7 rekomendacji. Ten typ klimatyzatora należy umieścić na wysokości 75–100 cm od podłogi.
Aby uzyskać więcej informacji na temat instalacji klimatyzatora typu „zrób to sam”, zobacz wideo.
Tak więc instalacja klimatyzatora we własnym mieszkaniu nie będzie bardzo trudna, najważniejsze jest przestrzeganie instrukcji instalacji.
