Zadowolony
Wybór schematu dachu zależy od warunków klimatycznych, opadów, budowy domu i, w większym stopniu, doświadczenia budowlanego. Podstawą klasycznego dwuspadowego dachu domu jest zastosowanie krokwi połączonych na szczycie trójkąta – korony lub kalenicy, które służą jako rama dla listew i samego dachu. Takie krokwie lub nogi krokwi tworzą sztywną zamkniętą ramę, bardzo mocną i odporną na działanie deszczu i wiatru.
Rozróżnij krokwie napowietrzne i wiszące. Główna różnica w urządzeniu krokwi polega na tym, jak ciężar dachu przenosi się na ściany. W przypadku prostego domu, który nie ma ścian wewnętrznych ze wspierającymi ścianami wewnętrznymi, nie ma sposobu na podparcie stojaków sufitowych, więc krokwie są oparte tylko na ścianach zewnętrznych. Takie krokwie nazywane są wiszącymi. Ekstremalne podpory dwóch nóg krokwi są zawsze połączone ze sobą trzecim elementem – zaciągnięciem. Jest to mocna i trwała belka, której użycie pozwala usunąć lwią część obciążenia rozrywającego z krokwi. Wiszące krokwie są zawsze nakładane za pomocą zaciągnięcia.
Konstrukcje dachowe z wiszącymi krokwiami ↑
Istnieje kilka podstawowych konstrukcji dachowych z wiszącymi krokwiami:
- Prosty trójkąt bez dodatkowych elementów wzmacniających;
- Trójkątna struktura łukowa z wewnętrznymi węzłami wzmacniającymi – główka, rozpórki i poprzeczka;
- Łukowa trójkątna konstrukcja z uniesioną poprzeczką, typ poddasza.
Jeśli w ramie systemu krokwi znajdują się dodatkowe podpory ramy na wewnętrznych ścianach domu, takie krokwie nazywane są warstwowymi. W przeciwieństwie do wiszących krokwi, są one prostsze i łatwiejsze w użyciu i produkcji, zużywają mniej materiału, ale wymagają «krajanie na plastry» wewnętrzna przestrzeń skrzynki domu z dodatkowymi ścianami wewnętrznymi lub węzłami wsporczymi. Znajdź zastosowanie do lekkich dachów małych domów.
Specyficzna konstrukcja i konstrukcja dachu dwuspadowego na wiszących krokwiach w dużej mierze zależy od parametrów budynku. Na północnych szerokościach geograficznych z dużą ilością śniegu i deszczu znajdują zastosowanie wysokie dwuspadowe dachy z wiszącymi krokwiami o małym kącie wierzchołka trójkątnego łuku. W rezultacie zastosowanie stromego nachylenia połaci dachu. Zastosowanie systemu do zawieszania krokwi będzie wymagało znacznego wzmocnienia wewnętrznych jednostek podłogowych z powodu znacznych obciążeń ze względu na dużą konstrukcję żagla.
Przeciwnie, na południowych szerokościach geograficznych domy mają zbocza dachów, które są bardzo delikatne i lekkie, dlatego stosuje się dachy, w których wiszące nogi krokwi występują naprzemiennie z warstwami.
Wśród zdecydowanej większości nowoczesnych budynków najczęściej stosuje się konstrukcję dachu z wiszącymi krokwiami, która stała się najbardziej wygodna i praktyczna:
- Wewnętrzna przestrzeń domu nie jest zmniejszona ze względu na potrzebę zapewnienia dodatkowego wsparcia, jak w przypadku korzystania z krokwi warstwowych;
- Konstrukcja jest mocniejsza, wszystkie elementy mocy ramy są ukryte w przestrzeni poddasza;
- Jednostki konstrukcyjne są prostsze i łatwiejsze do naprawy niż w innych schematach.
Warianty wzorów z wiszącymi krokwiami, ich schematy i węzły ↑
Warto zauważyć, że zastosowanie wiszących krokwi w projekcie pozwala na użycie zwykłej deski dębowej 50 mm jako podeszwy do podpierania nóg krokwi na szczycie kamiennej ściany, co upraszcza i zmniejsza koszty pracy.
Najprostsza łukowa konstrukcja bez wzmocnień ↑
Wśród cech ramy warto zwrócić uwagę na dwa punkty. Pierwszy – węzeł łączący podpory z dokręcaniem powinien być wykonany zgodnie z wymaganiami SNiP, a mianowicie linia osiowa belki zaciskającej powinna przechodzić w środku osłabionego odcinka połączenia. Widać to wyraźnie na schemacie..
Drugi to wymóg miejsca montażu podpory, w którym koniec nogi krokwi i ściągu są połączone, pośrodku podłoża lub Mauerlat. Dokładniej, urojony punkt przecięcia osi belek krokwi i zaciskania powinien znajdować się powyżej osi wzdłużnej deski okładzinowej. Wysokość kalenicy jak zwykle jest zalecana nie więcej niż jedna szósta długości dokręcania.
Najczęściej w połączeniu końca krokwi i końca kłody dociskającej stosuje się metodę cięcia jednym zębem i «podwójnie» z zębem. Zasada rowków jest dobrze zrozumiana na schemacie. Wytrzymałość złącza w obu przypadkach jest zadowalająca, drugą opcję stosuje się, jeśli grubość belki wiążącej jest mała lub stosuje się drewno mniej odporne na zgniatanie. Węzeł jest mocowany za pomocą śrub, poszycia za pomocą desek i gwoździ lub za pomocą blachy.
Węzły łączące są przygotowywane i regulowane przed podniesieniem belek na szczyt domu, a następnie następuje dokręcenie nakrętek i wbijanie gwoździ. Większość prac odbywa się za pomocą szablonu para krokwi, zaznacz otwory i miejsca cięcia na nich..
W węźle kalenicowym stosuje się tak zwane łączenie końców krokwi ze względu na niewielkie niedopasowanie ich osi w płaszczyźnie styku, co zwiększa sztywność ich połączenia.
Schemat łukowy z wewnętrznymi elementami wzmacniającymi ↑
Zgodnie z powyższym schematem produkuje się zdecydowaną większość dachów o rozpiętości dachu większej niż sześć metrów. Z reguły są to duże i wysokie pokoje typu hangar. Strukturalnie możliwe jest zwiększenie grubości belki napinającej, aby uniknąć ugięcia, jest to kosztowne, nieefektywne i zwiększa ciężar całej konstrukcji. Bardziej racjonalne jest użycie węzłów wzmocnienia z dodatkowymi wiązkami, które redystrybuują obciążenie. Najczęstsze można nazwać zasuwą, wrzeciennikiem lub zawieszeniem oraz podniesionym zaciągnięciem. Wszystkie mają na celu zwiększenie stabilności łuku za pomocą wiszących krokwi..
Zawieszenie często pozwala na użycie dwóch i pół rozpiętości zamiast jednego długiego dyszla. Obie części są połączone w centralny zespół w kształcie litery T. Z reguły na skrzyżowaniu dodawana jest jednostka mocująca – zacisk do dodatkowego lekkiego stojaka, zwanego zawieszeniem lub wrzeciennikiem. W rzeczywistości ta konstrukcja jest identyczna z poprzednią, ponieważ nie zmienia rozkładu sił i obciążeń w wiszących krokwiach. Zastosowanie zawieszenia pozwala przenieść część obciążenia pionowego przęsła na węzeł połączenia kalenicowego wiszących krokwi.
Duże rozpiętości automatycznie pociągają za sobą zwiększenie długości samych wiszących krokwi. Ewentualne ugięcie belek wiszących krokwi jest kompensowane przez zastosowanie dodatkowego zespołu rozpórki. Rozpórki są montowane parami i absolutnie symetryczne. Mocowanie do zawieszenia jest zwykle wycięciem w korpusie belki zawieszenia dwóch identycznych rowków z platformą wsporczą. Do mocowania do krokwi stosuje się twardy węzeł, podobny do połączenia końców napinacza i wiszących krokwi.
Zaostrzona konstrukcja ↑
Urządzenie dachu na wiszących krokwiach z podniesionym zaciągnięciem jest bardziej skomplikowane niż poprzednie schematy. Często takie opcje mają zwiększoną liczbę węzłów połączeń, wymagają dokładniejszego pomiaru i precyzyjnego parowania elementów. Program znajduje zastosowanie w domach, w których planowane jest wykonanie strychu, podobnie jak strych.
Podstawą schematu jest nowe zastosowanie punktów dokręcania i mocowania. Jest podnoszony o dwie trzecie wysokości kalenicy i jest sztywno połączony za pomocą dwóch ukośnych rowków. Ten wierzchowiec nazywa się «półmiska» i dodatkowo wzmocnione śrubami lub kolcami. Implementacja takiego węzła wymaga znacznych umiejętności i dobrych praktyk..
Sztywne dokręcenie wymaga dokręcenia specjalnego węzła do podwieszenia wiszących krokwi. Jeden z punktów podparcia jest przesuwany, lub «pnący» na Mauerlat lub belce podporowej. Jest to konieczne, aby wyrównać obciążenie konstrukcji łuku, jeśli jedno ze spadków dachu jest obciążone bardziej niż drugie. W niektórych przypadkach wsparcie «suwaki» wykonane z usunięciem końca krokwi dla zewnętrznej płaszczyzny ściany. Asymetryczny wysiłek przez wiszące krokwie i mocowania doprowadzi do wyrównania położenia drugiego nachylenia dachu. Często podobna sytuacja występuje w przypadku dachów o kącie nachylenia powyżej 30o przy silnym wietrze.
.
Jeśli w przyszłym pokoju na poddaszu planuje się izolację i wodoodporność sufitu, którego podstawą będzie to poprzez dokręcenie belek, ten ostatni zostanie wzmocniony poprzez zainstalowanie jednostki zawieszenia za pomocą zacisku.
