Zadowolony
- Zrób to sam ścienny preparat do nakładania tynku
- Kompozycje do gipsu
- Tynkowanie «futro»
- Zastosowanie kompozycji piaskowo-gliniastych lub wapiennych
- Problemy ze sztukaterią glinianą
Każde pomieszczenie, nawet niemieszkalne lub wykorzystywane do celów pomocniczych lub technologicznych, wymaga pewnego rodzaju tynku do wewnętrznych i zewnętrznych powierzchni ścian. Przede wszystkim jest to jedyny sposób przygotowania ściany do malowania, a jednocześnie korekty wad budowlanych w ścianach, ukrycia pęknięć lub uczynienia powierzchni mniej lub bardziej gładką i przyjemną dla oka. Możesz nawet zrobić to sam.
Sztukateria – nie jest hołdem dla tradycji ↑
Decydując się na tynkowanie ścian, należy pamiętać, że przy obecnej obfitości różnorodnych i pięknych materiałów wykończeniowych ludzie nadal tynkują ściany, a nie z powodu przynależności do tradycji:
- Tynki wewnętrzne to mikroklimat i komfort przebywania w czterech ścianach. Wciąż – zdrowie płuc i skóry. Ściany, bloki, jastrychy – wszystko, co ma w swoim składzie cement, jest bezlitosne «zasypka», zawiesina jest zjadana do płuc i skóry, ubrania, tkanek i podrażnia reakcję alergiczną;
- Właściwe przygotowanie tynku nie jest trudne; jego użycie może sprawić, że niewidoczne będą rolki, pęcherzyki i fale na pionowej powierzchni ściany. Korzystając z płyt kartonowo-gipsowych, możesz osiągnąć idealne wyrównanie, ale zrób to kosztem utraty kilkunastu centymetrów «żywy» obszar tych, którzy chcą, jest trochę;
- Tynk ma doskonałą jakość – aby atmosfera o stałej wilgotności w pomieszczeniu nadmiar kondensatu był absorbowany przez pory i, w razie potrzeby, oddawany.
Oczywiste jest, że wszystko powyższe dotyczy przede wszystkim klasycznych kompozycji gipsu na bazie piasku, wapna, gliny i zaprawy cementowej. Do prac zewnętrznych konieczne jest przygotowanie kompozycji tynku o diametralnie przeciwnych właściwościach.
Należy wykonać zewnętrzne tynkowanie, aby chronić elementy muru i izolację ścian budynku. Często wygląd budynku z prawidłowo wykonanymi sztukateriami wygląda nie mniej atrakcyjnie niż mur z cegły licowej. Możesz wykonać wykończenie za pomocą rozwiązania nawet własnymi rękami, a cena materiału jest znacznie tańsza niż licowanie.
Jakie kompozycje tynków używają ↑
Uniwersalna kompozycja lub zaprawa do gipsu nie została jeszcze wynaleziona i prawdopodobnie już nie zostanie wynaleziona. Przy tynkowaniu ścian wykonywane są zbyt różne zadania. Najczęściej na wszystkie okazje stosuje się standardową kompozycję na bazie zaprawy cementowej, którą możemy przygotować własnymi rękami. Nie zawsze takie rozwiązanie jest odpowiednie dla różnych ścian, ale w warunkach prac budowlanych i wykończeniowych nie ma czasu na studiowanie i poszukiwanie kompozycji. Tak, a także chęć robienia różnych rzeczy i ryzykowanie rezultatów ciężkiej pracy.
Mimo to warto zastanowić się, jak wybrać odpowiednią kompozycję tynku i samemu przygotować roztwór.
Najpopularniejsze preparaty do zapraw ↑
Najczęściej stosuje się trzy główne odmiany:
- Zaprawa cementowo-piaskowa z dodatkami wapna lub gliny;
- Kompozycja piasku i gliny z dodatkami składników polimerowych;
- Tynki do naprawy i wykańczania wapna i gipsu;
- Gotowe mieszanki przemysłowe na każdą okazję.
Lepiej jest kupić wysokiej jakości cement klasy 400 lub 500, przemyty piasek i kilka dodatków. W razie potrzeby rozwiązanie można wykonać własnymi rękami, indywidualnie wybierając niezbędne proporcje zaprawy stiukowej.
Jak pracować z zaprawami tynkarskimi ↑
Im większa objętość tynku, tym ostrożniej należy przygotować zaprawę cementową, tym bardziej mogą różnić się właściwościami i metodami stosowania w zależności od zastosowania niektórych składników.
Zrób to sam ścienny preparat do nakładania tynku ↑
Przed zastosowaniem zaprawy należy przygotować ścianę pod tynk, dosłownie go umyć, im więcej kurzu, tym gorsza przyczepność.
Zaleca się przygotowanie czystego i suchego muru betonowego lub ceglanego przez nadzienie młotkiem budowlanym lub perforatorem chaotycznej siatki ryżu i kresek na powierzchni o głębokości 5-7 mm. Im bardziej chropowata ściana, tym lepiej «przylega» świeża masa gipsu.
Duże pęknięcia lub wióry należy naprawić z wyprzedzeniem, co najmniej jeden dzień przed rozpoczęciem głównej pracy. Umyć pędzlem i wodnym roztworem kleju, na przykład PVA lub Bustilat, tuż przed rozpoczęciem tynkowania.
Kompozycje do gipsu ↑
Masę gipsową należy przygotować w dwóch różnych kompozycjach. Pierwszą warstwą jest gleba, do prac na zewnątrz będziesz musiał szukać dobrych dodatków polimerowych, które zwiększą plastyczność i wytrzymałość zaprawy, do prac wewnętrznych możesz zastąpić część piasku wapnem gaszonym armatą i rozbić na pastowaty.
Warstwa roztworu do natryskiwania na wilgotną, ale nie mokrą ścianę powinna pozostać wolna na powierzchni o grubości 10-15 mm. Głównym problemem jest zgadywanie lepkości roztworu, nie można nadmiernie odtłuścić mieszankę, ale zbyt gruby roztwór uchwyci się i straci swoją plastyczność szybciej niż się wyrówna.
Do wypełnienia «awarie» w najbardziej problematycznych miejscach ściany należy wstępnie obliczyć i przygotować wymaganą ilość rozwiązania. Jeśli grubość warstwy tynku przekracza 15-20 mm, na powierzchni «krzywy» rozciągnij kratkę do zawieszenia i wzmocnienia warstwy tynku. Konieczne jest wcześniejsze przygotowanie i wyciągnięcie materiału wzmacniającego, po wypełnieniu masy nie będzie to możliwe.
Czasami rozwiązanie dla drugiej warstwy jest zastępowane gotowym wykończeniem. Jego kompozycja pozwala uzyskać idealnie gładką powierzchnię i natychmiast gotować do tapet lub malowania.
Ale przy dużych ilościach tynku często działają inaczej. Gotowy suchy piasek do roztworu jest rozpraszany na sicie o drobnych oczkach, najmniejsza frakcja służy do przygotowania roztworu do wykończenia drugiej warstwy tynku. Zawartość piasku jest wyższa, zmniejsza się wytrzymałość mechaniczna kompozycji, podczas ślizgania się po warstwie narzędzia wygładzającego mogą pojawić się punkty i ryzyko.
Aby zwiększyć lepkość i plastyczność tynku, możesz przygotować roztwór kleju, a podczas wygładzania powierzchni tynku okresowo traktować go za pomocą narzędzia.
Tynkowanie «futro» ↑
Często fasady budynków, szczególnie na dole ścian, wymagają specjalnego rodzaju tynku, popularnie zwanego «futro». Przyczyną mogą być różne czynniki, ale najczęściej jest to bliskość jezdni ulicy, w wyniku czego rozpryski i strumienie brudnej wody zmieniają podstawową część budynku w poplamioną i brzydką część budynku. Na «futro» to nie jest widoczne. Czasami nakazuję gotować «futro» na powierzchni ścian do układania mat wykonanych z mineralnej lub poliuretanowej izolacji termicznej.
Pozyskać «futro», konieczne jest przygotowanie lepkiej i szybko utwardzającej się kompozycji piaskowo-cementowej. W klasycznej wersji podstawa «futro» można przygotować ze zwykłej gleby i spryskać ją kroplami ciekłego szybkiego utwardzacza. Szybkość utwardzania zwiększa się za pomocą specjalnych dodatków mineralnych – przyspieszaczy do wiązania tynku. Aby zwiększyć wytrzymałość, można dodać posiekany azbest lub krótkie włókno szklane..
Zastosowanie kompozycji piaskowo-gliniastych lub wapiennych ↑
Tynk gliniany lub wapienny jest najczęściej stosowany w drewnianych budynkach. Na wsi lub w letniej kuchni wiejskiego domu pozbędzie się to wilgoci i uszkodzeń drewnianej ramy budynku. Stiuk gliniany bardzo dobrze utrzymuje mikroklimat, ma niską przewodność cieplną. W lecie zawsze jest fajnie w takim pokoju..
Problemy ze sztukaterią glinianą ↑
Przygotowanie masy gliniastej nie jest trudne, znacznie trudniej jest ją pokryć ścianami. Ze względu na niską wytrzymałość gliny i długotrwałe suszenie z procesami skurczu starają się jak najszybciej przygotować i użyć tynku glinianego.
Przygotowując się do tynku, wybierz oleistą glinę, miękką wodę, wapno i piasek, ostrożnie szlifuj i przerywaj, aż do uzyskania jednorodnego ciasta. Jeśli weźmiesz guzek w dłoni, odpowiednio przygotowane rozwiązanie nie spłynie z dłoni. Przed nałożeniem gliny konieczne jest przygotowanie ściany, prawie zawsze do tynku glinianego należy użyć siatki wzmacniającej lub drewnianej siatki.
Tynk gliniany nie lubi wilgotnej atmosfery i zmian temperatury. Jeśli dom z takim tynkiem nie żyje dłużej niż sześć miesięcy, warstwa powierzchniowa może puchnąć od wilgoci i rozpadać się.
W czasach starożytnych gliniane ściany i tynki stały przez kilka dziesięcioleci. Dziś włókna polimerowe cięte celulozą, dodatki cementowe i koagulanty pomagają właściwie przygotować tynk gliniany.
Wniosek ↑
W pracach tynkarskich istnieje wiele niuansów, które pozwalają odpowiednio przygotować i użyć zaprawy do tynku. Jedna z zasad mówi, które rozwiązanie należy przygotować – w ilości wystarczającej do tynkowania jednej powierzchni na jednej warstwie. Próby użycia starej lub świeżo przygotowanej zaprawy nieuchronnie doprowadzą do pęknięć i rozwarstwienia.
