Zadowolony
- Sztukateria do pomieszczeń mieszkalnych
- Proporcje zapraw tynkarskich do stosowania na zewnątrz
- Jakiego cementu i piasku lepiej użyć
Dobry tynk, podobnie jak dobry murarz, ma wiele własnych sekretów na temat tego, które ściany i w jakiej proporcji przygotować rozwiązanie do tynkowania powierzchni. Większość dobrych specjalistów to zapaleni konserwatyści i są przyzwyczajeni do stosowania niegotowych mieszanek budowlanych, ale piasku i cementu w określonych proporcjach.
Rozwiązanie do ugniatania ↑
Dla gipsiarza amatora zamieszanie przy przygotowywaniu zaprawy stiukowej własnymi rękami jest znacznie trudniejsze. Zatrudnienie specjalisty jest łatwiejsze i bardziej niezawodne. Ale nadal większość z nas jest gotowa podjąć ryzyko i wypróbować zaprawę cementową, glinianą lub wapienną do gipsu, na przykład do garażu lub letniej rezydencji.
Zaprawa tynkarska oparta na najprostszych proporcjach cementu, piasku, gliny lub wapna jest uważana za najbardziej odpowiednią do prywatnych domów i mieszkań. W tej kompozycji, ale w różnych proporcjach składników, możesz:
- Gipsuj gołe cegły lub ściany z pustaków w świeżo wybudowanym wiejskim domu, garażu, stodole;
- Napraw rozpadający się kawałek gipsu zarówno wewnątrz budynku, jak i na zewnątrz domu;
- Aby dokonać poważnych napraw w starym (nowym) mieszkaniu, usuwając stary tynk i nakładając nową ścianę.
Przy odpowiednich proporcjach i technologii układania tynku warstwa o grubości od 10 do 20 mm powinna:
- nadążaj za ceglanym lub betonowym fundamentem, nie pękaj, nie pękaj ani nie zdejmuj sam «ciasto»;
- zapewniają dobrą przepuszczalność pary, ale nie pozwalają, aby wilgoć wniknęła głęboko w ściany, była odporna na temperaturę i wilgoć.
- Jeśli kiedykolwiek przygotowałeś samodzielnie zaprawy do murowania własnymi rękami, możesz również poradzić sobie z przygotowaniem kompozycji do tynkowania ścian. Praca jest prawie taka sama, wystarczy wybrać proporcje dla każdego przypadku indywidualnie.
Wykonujemy wsad cementowo-piaskowy do tynkowania domowego własnymi rękami ↑
W prywatnym domu lub mieszkaniu istnieją trzy główne rodzaje pomieszczeń, z których każdy wymaga jego składu i proporcji gipsu. Wszystkie główne opcje oparte są na cemencie. Zaprawy z czystej gliny lub wapna nie będą w stanie zapewnić niezbędnych właściwości tynku.
Sztukateria do pomieszczeń mieszkalnych ↑
Każdy salon zgodny ze standardami sanitarnymi powinien być dobrze wentylowany, konsekwentnie ciepły i wygodny. Dlatego ściany i sufity każdego salonu powinny być otynkowane roztworami zawierającymi proporcjonalnie:
- Do sypialni pobiera się hol, pokój dziecinny, 2 części cementu klasy 500 lub 400, gruboziarnisty piasek – 6 części, wapno – 1 część. Pierwszą szorstką warstwę można wykonać z dodatkiem 1 części dobrego gipsu, a następnie w końcowej proporcji do tynkowania, zastąpić gruboziarnisty piasek drobnoziarnistym piaskiem i dodać 1/10 masy tynku ciekłego kleju polioctanowego;
- W kuchni, korytarzu, spiżarni, wannie lub toalecie stosuje się proporcje – 4 części piasku i dodatek klejowy dodaje się do 1 części cementu, tynk nakłada się w jednej, możliwie cienkiej warstwie;
- Do pomieszczeń wymagających maksymalnej izolacji ścian, w określonych proporcjach zamiast wapna, można użyć tłustej gliny.
Jeśli warstwa takiego tynku okaże się bardzo gruba lub krucha, co zdarza się w przypadku chudych gatunków gliny, użyj roztworu piasku, gliny i cementu w stosunku 4: 8: 1. Aby zwiększyć wytrzymałość, czasami do roztworu dodaje się 10% zmielonych włókien mineralnych lub posiekanego azbestu. Ale w tym przypadku nie można użyć takiej zaprawy do tynku w pomieszczeniach mieszkalnych, tylko na poddaszu, w kotłowni lub w podobnych budynkach.
Proporcje zapraw tynkarskich do pracy na zewnątrz ↑
Dobra, tylko złota, reguła mówi – nie można tynkować ścian zewnętrznych w temperaturach ujemnych, przy wietrznej pogodzie lub w bezpośrednim świetle słonecznym. Tynk nawet w najbardziej prawidłowych proporcjach może nie spaść natychmiast, ale na pewno nie będzie trzymany mocno i pewnie. Podczas silnego suszenia pod słońcem nałożoną warstwę tynku spryskuje się wodą z opryskiwacza ogrodowego lub zwykłą mokrą miotłą.
Same proporcje zaprawy tynkarskiej do prac zewnętrznych są mniej więcej takie same jak do wnętrz, ale z połową ilości wapna.
Technologia pracy jest nieco inna. Przede wszystkim nakładamy tynk na kilka etapów.
W pierwszym etapie wykonywana jest mokra gleba. Oznacza to, że cienki, kilkumilimetrowy roztwór tynku jest natryskiwany na czyszczoną powierzchnię. Proporcje masy – na 20 kg 500. cementu 4 wiadra umytego piasku rzecznego i dwa litry podstawy kleju. Czasami w przypadku tynkowania gładkiej powierzchni betonowej do partii dodaje się 100 g detergentu w celu lepszej przyczepności do cementu.
Kolejna warstwa tynku bez detergentu, ze zwiększoną proporcją piasku do 5 wiader i małym dodatkiem, 10-15 kg, najmniejszego włókna mineralnego. Na tym etapie na ściany nakłada się maksymalną warstwę tynku, ostatecznie wyrównuje i przygotowuje do ostatecznej operacji.
Po 10 godzinach możesz nałożyć warstwę wierzchnią. Proporcję piasku można zwiększyć do 6 wiader, ale jednocześnie użyć materiału w możliwie najdrobniejszej części. Po zakończeniu fugowania i wygładzania ściana w końcu wysycha przez co najmniej dwa dni.
Najsilniejsza i najsilniejsza proporcjonalnie do ilości ułożonego cementu jest gleba, wówczas każda nowa warstwa powinna mieć zwiększoną zawartość piasku i wapna.
Oprócz proporcji bardzo ważne jest, aby tynk prawidłowo nałożył materiał na powierzchnię, często odbywa się to w postaci oddzielnych kawałków zaprawy, przy czym siła ścianek jest dociskana lub wylewana na powierzchnię.
Z jakiego cementu i piasku lepiej korzystać ↑
Do prac tynkarskich stosuje się piasek, który jest czysty z gliny i wtrąceń. Jeśli nie jest możliwe mycie materiału, można go przesiać kilka razy przez sito budowlane, usuwając w ten sposób wtrącenia i wybierając najmniejsze dla kompozycji wykończeniowych. Gruboziarnisty i największy piasek, a także żwir, można stosować w odpowiedniej proporcji w zaprawie stiukowej.
Portland pochodzi z cementów, marek nie mniejszych niż 400-ty. Im wyższy gatunek cementu, tym większy skurcz i większe ryzyko pękania. Przed ugniataniem cement jest zawsze sprawdzany pod kątem utwardzenia i skurczu po stwardnieniu..
Jeśli zaprawa nie zostanie opracowana w ciągu dnia roboczego, należy ją wyrzucić i nie można jej użyć do dalszych prac tynkarskich. Specjaliści nie pracują z zaprawami tynkarskimi o temperaturze 30 lub więcej stopni.
Zaprawy gliniane i wapienne do tynków ↑
Do prac wewnętrznych można użyć masy sztukatorskiej z gliny i pasty wapiennej, w stosunku 1: 1, z niewielkim dodatkiem pyłu drzewnego lub wiórów. Glinę i wapno należy najpierw namoczyć w wodzie w proporcji 1 części gliny lub wapna w 1,5 części wody. Po wchłonięciu wody oba składniki są dokładnie zagniatane i kruszone w celu znalezienia i usunięcia wszystkich najmniejszych wtrąceń kamieni lub obcych wtrąceń. Składniki tynku są dokładnie mieszane i nakładane na ścianę..
Jeśli do tynkowania używa się tylko gliny i piasku, konieczne jest staranne wybranie ich proporcji w składzie mieszanki. Glina jest bardzo złożonym materiałem, jej właściwości silnie zależą od zawartości uwodnionego krzemu i związków glinu. Czasami mistrzowie używają technik garncarskich, aby zwiększyć plastyczność gliny. Glinianą masę kroi się łopatą na wstążki, przenosi i miesza. Po 5-10 takiej glinie do strzelania staje się bardzo lepka i trwała.
Zazwyczaj takie rozwiązania zamykają ściany drewnianych łat, konstrukcje panelowe z izolacją i warstwę hydroizolacyjną. Mieszanki wapna, piasku i gipsu często tynkują ściany z blokami gipsowymi, prefabrykowane struktury płyt gipsowo-kartonowych i profil ocynkowany.
Zaprawę glinowo-wapienną można przechowywać przez kilka dni, schnie bardzo wolno, dzięki czemu grube warstwy tynku mogą ulec deformacji, szczególnie w przeciągu lub w chłodne, mokre dni. W najpilniejszych przypadkach, aby przyspieszyć suszenie warstwy pośredniej, arkusze gazet są umieszczane na wilgotnej powierzchni glinianego tynku. Powoli pobierają wodę z tynku i przyczyniają się do jego równomiernego suszenia bez deformacji..
Wnioski i rekomendacje ↑
Każdy specjalista ma własne sprawdzone metody wzmacniania warstw tynku nawet przy złych proporcjach lub «ciężki» ściany. Robienie takich umiejętności własnymi rękami zajmuje lata. Dlatego czasami nie powinieneś tracić czasu naśladując technikę tynkowania ścian, ale skorzystaj z usług mistrzów.
